Daklozen lunch
Vanuit Stichting Everyday People kookten we recent een warme maaltijd voor 80 dakloze mensen. Samen met onze ambassadeur Wisse Krijger en geweldige vrijwilligers hebben we ons ingezet om deze mensen een moment van warmte en zorg te bieden. De dankbaarheid die we terugkregen, was bijna tastbaar. De glimlachen en woorden van dank voelden zoveel groter dan dat.
Maar naast al die dankbaarheid gebeurde er ook iets anders. Eén van de vrijwilligers zei tegen me: “Ja, maar niet iedereen hier is dakloos, toch?” Dat verbaasde me, dus ik vroeg hem: “Hoezo? Waar maak je dat op uit?” Hij wees naar een man die een BasicFit-rugzak droeg. “Die heeft een sportschool abonnement, want dan krijg je zo een rugzak. Als hij dat kan betalen kan je niet dakloos zijn?”
Huh? Serieus? Hoe snel we geneigd zijn te oordelen, zonder dat we het hele verhaal kennen. Ik gaf als antwoord dat de rugzak wellicht gedoneerd is.
Dakloosheid is niet zichtbaar aan de buitenkant. Het is zo makkelijk om conclusies te trekken op basis van wat je ziet, zonder stil te staan bij wat er werkelijk achter zit.
Dit gaat niet alleen over deze situatie, het gaat over hoe we als mensen met elkaar omgaan. We kijken zo vaak naar de buitenkant en denken dat we het verhaal kennen. Maar weet je, ieder van die 80 mensen had een ander verhaal. Misschien is die rugzak voor iemand een herinnering aan betere tijden, misschien is het een gift. Misschien sport diegene met iemand die hem dit gunt om een stukje van zichzelf terug te vinden in de chaos. We weten het niet en we hoeven het ook niet te weten.
Wat we wel moeten doen, is kijken met compassie. Iedereen die daar zat, of ze nu een rugzak droegen of niet, heeft te maken met uitdagingen die we ons vaak niet eens kunnen voorstellen. Ze hebben niet alleen honger naar eten, maar ook naar menselijkheid, naar gezien worden zonder oordeel!
Laten we proberen om minder te oordelen, en meer te begrijpen. Iedereen heeft een verhaal dat we niet kennen.
